مجسمه ای بر فراز ریو

موعظه های کهنه

که سوزاندند تن ها را به نام وَهم
یخ زده اند در قالب سنگ

شاید نگین باشند بر انگشتریِ شهر هنوز

لیک...

کتیبه ی نفرت فوج هایی هستند که به اجبار بهشت رفتند

اوج

گاهی فقط ایستاده بر اوجی

و گاهی"اوج" در تو ایستاده...

و خواهی دید که
در اندیشه ات عقاب به جستجوی طعمه است

و خیالت جای ابر های باران زاست

آن دم،به راستی آسمان شده ای!
و چون آسمان خواهی بخشید جتی را که گستاخانه شکسته است دیوار صوتی ات را 

عکس از بالای برج مـــیلاد، خودم