تابلو

داشت توی خیابون بی هدف قدم می زد. به خیال خودش خیلی خوش تیپ کرده بود، مخصوصاً با اون عینک دودی دور سفید و کفشای ساق داری که تازه خریده بود.

چشمش به تابلوی تیلیغاتی بزرگ کنار میدون افتاد:

۱۰ آذر روز جهانی مبارزه با  ایدز و چند تا شعار دیگه 

کنجکاو شد که امروز چندم ماهه ... نگاهی به صفحه ی گوشیش انداخت و از حسن تصادف خنده اش گرفت ... دهم آذر بود ... دهم آذر روز جهانی مبارزه با  ایدز ... دخترک خنده ی تمسخر آمیزی کرد ، می دونست که همیشه حسابی مواظبه و کارشو خوب بلده ... با خودش گفت‌ : ''شغلم ایجاب میکنه که خیلی مواظب باشم و احتیاط کنم ...'' و از تصور کلمه ی شغل دوباره خنده اش گرفت ...

توی همین فکر ها بود که صدای بوق بلندی شنید ، هنوز کامل روش رو به طرف صدا بر نگردونده بود که احساس کرد یه چیزی محکم خورد به پهلوش خیلی محکم ، طوری که چندین متر جلو تر روی زمین پرت شد . دیگه چیزی جز سوت ممتدی که توی گوشش بود نمی شنید ولی هنوز می دید ... چشمش دوباره به همون بیلبورد افتاد:

۱۰ آذر روز جهانی مبارزه با  ایدز و چند تا شعار دیگه 

کم کم چشماش سیاهی رفت ... هیچی ندید ... به این فکر کرد که اون طوری هم که می گفت خیلی مواظب نبوده و بعدش دیگه فکر هم نمی کرد ...

 مثل یه تیکه گوشت بیجون افتاده بود روی آسفالت چهار راه و اطرافش پر از آدم بود ...این رو داشت از اون بالا می دید

داستان اسباب بازیها

یادتون هست وقتی کوچولو بودید و از جلوی مغازه ی پر زرق و برق اسباب بازی فروشی رد می شدید چه حالی بهتون دست می داد؟

وقتی ماشین های کنترل دار و انواع عروسک های باربی و غیره رو از پشت ویترین نگاه می کردید،آب از دهانتون راه می افتاد و دودستی یقه ی پدر و مادر بیچاره رو می چسببیدید و با گریه بهشون می فهموندید که فلان اسباب بازی رو می خواهید.....

پدر و مادر بد بخت هم برای اینکه از شرتون راحت بشن، یه جوری سرتون رو گرم می کردند و سر کار میگذاشتنتون و یا در موارد حاد براتون یه چیزی می خریدند...بعد شما با شوق وصف ناپذیری اون اسباب بازی رو می آوردید توی اتاقتون و مشغول بازی می شدید...2هفته ی بعد هم یا ازش خسته  می شدید یا یه بلایی سر اسباب بازی مادر مرده می آوردید و جنازه اش رو تحویل می دادید ...

دوران قشنگی بود...

این  دوران برای شما تا کی ادامه داشت؟...15،13،12یا 17 سالگی؟!!

به هر حال توی هر سنی دست از اسباب بازی کشیدید خیال نکنید دیگه به اسباب بازی علاقه ندارید و با اسباب بازی، بازی نمی کنید...!

 تنها تفاوتی که هست اینه که دیگه اسباب بازیهاتون رو توی اسباب بازی فروشی نمی فروشند ، آخه شکلشون عوض شده...

وهمه ی شماهم به نوعی هنوز اسباب بازی دوست دارید...اگر نه:

مثلا شما چرا کلی پول صرف خرید گوشی هایی می کنید که غیر از تماس گرفتن و فرستادن پیام کوتاه، هزار تا کار بی ربط ازعکاسی گرفته تا پراندن مگس انجام میدن؟

یا چرا می خواهید کامپیوترتون رو 6 ماه یکبار ارتقا بدید تا کارت گرافیکش فلان بازی جدید رو خوب اجرا کنه؟

انگیزتون از خرید MP3 player یا بستن سیستم صوتی ، ساب و سی دی چنجر روی ماشینتون چیه؟

  چرا دوست دارید هر سال ساعت مچی یا سرویس طلا جواهرتون رو عوض کنید...؟

یا کسانی که هنوز الفبای موسیقی رو یاد نگرفته توی اتاقشون از گیتار الکترونیک تا دف و دایره رو جمع کردن چه دلیلی دارند؟

بعضی ها که انواع جونورهای شناخته و ناشناخته رو از سگ و آکواریم ماهی تا عقرب و رتیل می خرند و نگه می دارند چی؟!....

حتی این غریزه در سنین بالا هم ول کن نیست...حتما پدر و مادر بزرگهایی رو دیدید که دها مدل خرت و پرت قدیمی و نیمچه عتیقه رو کنار هم توی کمدشون جمع میکنند...

خودتون رو به اون راه نزنید...شما هم تا حدی اهل اسباب بازی هستید...!!

 البته این موضوع به هیچ وجه بد نیست و خیلی هم طبیعیه...اصلا بدون اسباب بازی زندگی شیرینی نداره...

بازی با اسباب بازی جزو غرایز آدمه...این یه راه خوب برای سرگرمی و انرژی گرفتنه...یه راه خوب برای اینکه زیاد ذهنمون رو مشغول مشکلات نکنیم...

 اصلا باید اسباب بازی باشه، چون یه نیاز ذاتیه...ولی مهم اینه که یادمون باشه خیلی چیزهایی که توی هر سنی اطراف ما وجود دارند هنوزهم اسباب بازی هامون اند و این  رو هم بدونید که آدمای زیادی هستند که به دلایل مختلف همین اسباب بازی ها رو ندارند!

 پس خجالت نکشید...قدر اونا رو بدونید و با خیال راحت بازیتون رو بکنید(!)

زهر مهلک

از چه می ترسی؟

از سایه ی بمب افکن بی 52

  یا هیبت قارچ اتمی بر فراز شهر

   از کدامین جنگ افزار به دل وحشت داری؟!

  از گل خشخاش

 یا حبه های کبود انگور؟!

 از کدامین فرزند طبیعت در هراسی؟

از پیکره ی لات و عزی بیمناکی یا از بدن گرم زن؟!!!!

   از کدامین انحراف سخن میگویی؟؟

       اکنون به درون برو

به ژرفای وجودت

        از آن بترس اما مگریز

 هیچ سلاحی مخرب تر از ذهن بشری سراغ ندارم که همه ی جنگ افزار ها تکه آهن های یبیجانند

    هیچ زهری مهلک تر از افکار مسموم انسان ندیده ام که تریاک و الکل ترکیباتند از عناصر زمین

       و هیچ انحرافی جز آنکه تراویده ی خیال آدمی باشد نمی شناسم که لات و عزی جز سنگ و فلز نباشند و زن گوشت و استخوانی مانند مرد

  ذهن و افکار بشر است که اگر کج بگردد زمانه را به آتش کشد و چون رو به پلکان راستی کند انسان را به بالا ترین نقاط و بلکه به خالقش رساند

تردید

چرا همیشه توی اوج شادی غم به سراغ آدم میاد?

                                         و در اوج عشق نفرت

    انگار دستی پنهان در جهان وجود داره که دوست داره همه چیز رو خراب کنه

    مطمئنم اون خدا نیست...خدا هیچ وقت هیچ آفریده ای رو  آزار نمیده

        تقدیر هم نیست ...اصلا تقدیر نتیجه ی عمل انسانه...نه تعیین کننده اش

    میدونید دقیقا اون چیه؟!...اون تردیده... بله تردید

   تردیدی که انسان به خودش میکنه...« نکنه دارم اشتباه میکنم؟!...نکنه راه درست رو نمیرم؟!.....نکنه نباید شاد باشم؟! ...نکنه عشقم هوسه؟!...نکنه قدرتم ز ظلمه و...

                                        در اوج قدرت ضعف

   این تردیده که همه چیز رو خراب میکنه... بله تردید!