داستان اسباب بازیها

یادتون هست وقتی کوچولو بودید و از جلوی مغازه ی پر زرق و برق اسباب بازی فروشی رد می شدید چه حالی بهتون دست می داد؟

وقتی ماشین های کنترل دار و انواع عروسک های باربی و غیره رو از پشت ویترین نگاه می کردید،آب از دهانتون راه می افتاد و دودستی یقه ی پدر و مادر بیچاره رو می چسببیدید و با گریه بهشون می فهموندید که فلان اسباب بازی رو می خواهید.....

پدر و مادر بد بخت هم برای اینکه از شرتون راحت بشن، یه جوری سرتون رو گرم می کردند و سر کار میگذاشتنتون و یا در موارد حاد براتون یه چیزی می خریدند...بعد شما با شوق وصف ناپذیری اون اسباب بازی رو می آوردید توی اتاقتون و مشغول بازی می شدید...2هفته ی بعد هم یا ازش خسته  می شدید یا یه بلایی سر اسباب بازی مادر مرده می آوردید و جنازه اش رو تحویل می دادید ...

دوران قشنگی بود...

این  دوران برای شما تا کی ادامه داشت؟...15،13،12یا 17 سالگی؟!!

به هر حال توی هر سنی دست از اسباب بازی کشیدید خیال نکنید دیگه به اسباب بازی علاقه ندارید و با اسباب بازی، بازی نمی کنید...!

 تنها تفاوتی که هست اینه که دیگه اسباب بازیهاتون رو توی اسباب بازی فروشی نمی فروشند ، آخه شکلشون عوض شده...

وهمه ی شماهم به نوعی هنوز اسباب بازی دوست دارید...اگر نه:

مثلا شما چرا کلی پول صرف خرید گوشی هایی می کنید که غیر از تماس گرفتن و فرستادن پیام کوتاه، هزار تا کار بی ربط ازعکاسی گرفته تا پراندن مگس انجام میدن؟

یا چرا می خواهید کامپیوترتون رو 6 ماه یکبار ارتقا بدید تا کارت گرافیکش فلان بازی جدید رو خوب اجرا کنه؟

انگیزتون از خرید MP3 player یا بستن سیستم صوتی ، ساب و سی دی چنجر روی ماشینتون چیه؟

  چرا دوست دارید هر سال ساعت مچی یا سرویس طلا جواهرتون رو عوض کنید...؟

یا کسانی که هنوز الفبای موسیقی رو یاد نگرفته توی اتاقشون از گیتار الکترونیک تا دف و دایره رو جمع کردن چه دلیلی دارند؟

بعضی ها که انواع جونورهای شناخته و ناشناخته رو از سگ و آکواریم ماهی تا عقرب و رتیل می خرند و نگه می دارند چی؟!....

حتی این غریزه در سنین بالا هم ول کن نیست...حتما پدر و مادر بزرگهایی رو دیدید که دها مدل خرت و پرت قدیمی و نیمچه عتیقه رو کنار هم توی کمدشون جمع میکنند...

خودتون رو به اون راه نزنید...شما هم تا حدی اهل اسباب بازی هستید...!!

 البته این موضوع به هیچ وجه بد نیست و خیلی هم طبیعیه...اصلا بدون اسباب بازی زندگی شیرینی نداره...

بازی با اسباب بازی جزو غرایز آدمه...این یه راه خوب برای سرگرمی و انرژی گرفتنه...یه راه خوب برای اینکه زیاد ذهنمون رو مشغول مشکلات نکنیم...

 اصلا باید اسباب بازی باشه، چون یه نیاز ذاتیه...ولی مهم اینه که یادمون باشه خیلی چیزهایی که توی هر سنی اطراف ما وجود دارند هنوزهم اسباب بازی هامون اند و این  رو هم بدونید که آدمای زیادی هستند که به دلایل مختلف همین اسباب بازی ها رو ندارند!

 پس خجالت نکشید...قدر اونا رو بدونید و با خیال راحت بازیتون رو بکنید(!)