سیگار ممنوع

دیدم به در میکده ای این پیغام

ای برادر که بَری جام از جام

مطرب و می همه ارزانی تو

تو مکش دود و مکن دود به کام

گفتم تو اگر دود دل سوخته ی مشتریان را بینی

اندکی دود ز سیگار کسی نیست حرام

هلال لبخند

شبی بر بام درد و رنج و اندوه

نگاهی کردم اوج آسمان را

به من خندید لبخندی درخشان

به چشمک گفت راز بی غمان را

دمی چون حال را فرصت بدان دوست

که تضمین کرده فردای جهان را؟

کنون را چون به شادی نگذرانی

به فردا نیز بینی آن زیان را

شعر خنجر

فرو خفته همین خنجر به قلب کودکی چون من

چه ساده زخمی و خونیده ام از عشق بی حاصل

شگفتا زنده ام تا حال اکنون من

دروغیده شده ذهنم به وهم کودکی چون او

خودم دانم که گردیده شدم نفرین و افسون من

به بستر من نخواهم دید عریانی او هرگز

صدای ناله هایش را نمی گوشم به سان مرد مجنون من

سلامم را جوابیده کند شاید به صد غمزه

ولی از عشق گفتن را مگر بینم به دنیای دگرگون من

لازم به ذکر است صرف اسامی به صورت فعل که مشابه آن در زبان انگلیسی پرکاربرد است٬ در شعر و ادبیات فارسی توسط اندک شعرایی چون استاد رضا براهنی به کار گرفته شده و در حقیقت نوعی ساختار شکنی در زبان و ادبیات فارسی به حساب می آید.

پریان ظالم

در این غزل وزن سه بیت اول با سه بیت آخر متفاوت است لیکن قافیه ها رعایت شده اند٬ لطفاْ به گیرنده های خود دست نزنید!

دلربایان را وفا در کار نیست

ماه رویان را جفا مقدار نیسا

حلقه ی موشان گر بینی بلند

ریسمانی جز طناب دار نیست

چشمشان بینی به سان آهوان

حیف از آنان چون براه یار نیست

غنچه ی سرخ لب خندان چه سود؟

کیفر گلچین عاشق جز عذاب خار نیست

پیکر از مرمر سرشت و دل ز خارای کبود

کار خلقت را تناسب زین سبب معیار نیست

ما گذشتیم از همه مه پارگان این جهان

بس بزرگا بخششی کردیم که هیچ انکار نیست!

رئیس زنگ می زند

به هنگامی که دیدم نامت نقش بیت

بر پنجره ی کوچکی که همیشه نزدیک من است

فرباد دلُ سکوت آسمان بشکست:

در عصر غارهای بی پنجره کاش پدر نطفه ام می بست

لالایی برای چشمان همیشه باز

اکتشافات شخی نو

هستند چشمان بیدار تو

گرچه شاید به کار بشریت نایند

لیکن تو را راهنمایند

راه سنگلاخت را فرش نکنی

اگر رگ خواب هر کس را کشف نکنی

می دانم فرشته ای هست که نوبل می دهد

به آنکه به یافته هایش دل می دهد

گوسفند خجل

گوسفند خجلی گفت مرا

بین که در گله ی ما هم شرفی پا برجاست

همه با هم هستیم

لااقل وقت چرا

بر سر جفت اگر شد بلوا

سم و شاخی به صدا آید و گردی به هوا

کینه ای نیست به دلها اما

صورت ماده ای هیچ نسوخت

از اسید حسرت

بخششی ما را هست

که تو را گرم کند فصل زمستان و خزان

و تو آن را هنر مادر خود پنداری

که یکی رو و یکی زیر ببافت

سفره ی شام تو گر رنگین است

اوج ایثار و فداکاری ماست

و شما غره و منت پرداز

که به ما کاسه ای از آب روان بخشیدید

اندکی قبل از تیغ

و چه نا اهل و نمک نشناسید

نام ما را٬ به فریاد برید

وقت دشنام به هم...

و من عبدالله

در دل خویش به نجوا گفتم:

آن خدا را ای کاش، گوسفندی بودم

لااقل مردن من،

سیری گشنه دلی بود همی

نه فقط غصب زمینی که همان گور من است

دریغ بی دریغ

به آن شب یادم آمد کو سفر کرد

مرا غم برگرفت و شعله ور کرد

بر آن آتش چو آب دیدگان ریخت

نه خاموشش که بل افزون شرر کرد

خدا را گفتم آخر این چه درد است

که درمانش نشد هرچه بشر کرد

کجایش می بری هر مونسی را

که دل در قلب او منزل مقر کرد

گمان دارم که ما اندر خطاییم

زیان دیدیم و هر خاطی ضرر کرد

خطاکاریم اگر دل می سپاریم

به آنکو عاقبت عمرش به سر کرد

همه میرند و ما هم جان سپاریم

دریغ آنکس که بر ما دیده تر کرد!

به هشیاری مرا اندیشه ای خواند:

نمیرد آنکه نیکی مستمر کرد

هماره جاودان و زنده باشد

هر آنکس یاد نیکویی اثر کرد

تن میرا چو هسته در دل خاک

خوشا آنکه درختی پر ثمر کرد

دلت بر یاد نیک مونست بند

خطاکار آنکه بر تن دل به در کرد

به ثمین

برای عزیزی که امروز از دست داد

از صمیم دل

امروز،

زمین را نگریستم...

یتیم تر و بی کس تر بود

و آسمان که

از قبل  آرام تر  و جوان تر بود

با چشمان خود دیدم...

آرامش و جوانی اش را از زمین ربوده بود

پس نگاهی تـلخ کردمش

آبی اشی را دشنام دادم

و بلـندایش را نفرین گفتم

باشد که روزی چون ما دیدگانش بارانی

و گلویش مه آلود گردد

از صمیم دل

تقدیم به

آرام و دکتر جوان عزیز

پدر و مادری که اکنون دهها یتیم دارند

روحشان همیشه شاد، یادشان تا ابد گرامی

و همچنین

تقدیم به تمام دیگر قربانیان سانحه هوایی کاسپین

تقارن

من و ما

اندکی می ایستیم کنار دکه ای

قدری نگاه می کنیم به تعدادی تیتر

و

انتخاب می کنیم.

اما گاو

چه می داند که دنیای اقتصاد را می خورد یا همشهری!؟

و گاو

اندکی می ایستد کنار سبزه ای

قدری نگاه می کند به تعدادی ماده گاو

و 

انتخاب می کند!

اما من و ما

چه می دانیم کباب کدام گاو ماده را خورده ایم!؟

هدیه ها

باز هم طلوع...

سکه ای طلا که

که هر صبحدم از قلک کوهها

به انسان هدیه می شود.

افسوس که

شمیم برکت های بزرگی

که بسی تکرار شده اند،

نابوییده می ماند...

و بی خبر ما

که می اندیشیم:

”چه تنهاییم و غمگین!“

همین حالا

به نفس ها گوش بده!

زیباترین آواست که هستی،

هر لحظه تو را هدیه می کند.

با این همه هدیه

جشن بگیر هر دم را!

Struggle 4 Survival

That much you grow bigger,
A bigger mouth opens to swallow you
It's a rule, isn't it?
when in school, a taller guy
when in love, a fucking dude from nowhere! 
when at work, a jealous colleague with a fucking chief
and when in grave, myriad of small

سایه ی مالایی

و تابلوی زیبایی که بر دیوار کودکی ام بود

خود، میخ خود برکند و رفت

شاید دیوار کهنه و ضخیم اینجا لایقش نبود

حال... سایه ای کمرنگ مانده به جایش

سایه ای به اندازه ی قابش

و جای میخی که هنوز بر قلبم مانده

هر گاه به دیوار نگاه می کنم

سایه با ریشخندی می گوید:

« خاطرت هست قاب زیبایی که اینجا بود را !؟ »

تقدیم به کیا  برای تمام سالها، روزها و خاطرات،

با آرزوی کامیابی

¿No te Gusta Bailar Salsa?

When dancing,
Every breath comes a bucket... full of water,
poured on sorrow lit fire.
Every smile...
is a new torch in the dark depth of loneliness.

And every touch is a drop... when it rains in the desert.

Hot n Cold

You,

change your mind... like a girl
changes clothes

ترانه معروفی راجع بهش وجود داره که کیت پری خونده

این کار رو با کمک ماوس در نرم افزار Paint تحت تاثیر حال و هوای این ترانه کشیدم

برای دانلود آهنگ فوق اینجا کلیک کنید!

Speaking words of wisdom

Many are on the view that the metal instruments get formed when in high temperature and under none stop strikes of hammers. So the main question is that: are people the same? do the accidents and life pressures make us stronger? or the disasters (high or low) are avoidable. I think the people who are trying to avoid the life experiences are dead wrong; on the other hand, i deeply believe that if we are able to predict harmful effects of something we may call experience later, we should snub it. But to brush up my speech, i would like to share my experience: Welcome uninvited problems with open arms. Enjoy every moment, every little thing and seize the day. Think to solve not to visualize the disasters!