سحابک

شُکر باد وزنده را...

که به تدبیرش

در آسمان دل پس از سالها

پاره سحابی گذر کرد

کویر ترک خورده ی لبانم را تر نکرد

اما دست کم فهمیدم

این دشت آبی رنگ

بره های سفید کوچک هم دارد

که از گلّه ی ابرهای بارانی جامانده اند